Μαμααααά... κοίτα τι κάνω...

Γεννιέσαι νομίζοντας ότι είσαι το κέντρο του κόσμου αφού όλοι γύρω σου δείχνουν εκστασιασμένοι με το πρώτο σου "αγκουυυ". Όταν δε.. πεις μία λέξη η οποία θα μπορούσε να μοιάζει και μια υπαρκτή, μόνο χορό στο Σύνταγμα δεν στήνουν οι φανατικοί οπαδοί σου. Άμα κάνεις και το πρώτο σου βηματάκι εκεί μάλιστα.. θεωρούν ότι είσαι εξαιρετικής ευφυίας.

Μεγαλώνοντας λίγο, όταν είσαι στις πρώτες τάξεις του δημοτικού πιστεύεις ήδη ότι τίποτα δεν μπορεί να σου σταθεί εμπόδιο.. είσαι μοναδικός.. αφού μπορείς να πηδήξεις αυτό το τοιχάκι ύψους μισού μέτρου, μπορείς να κάνεις τα πάντα. Η μόνη σου έννοια είναι αν θα σε αφήσουν να φας και δεύτερο παγωτό.

Στο γυμνάσιο μία τρύπα στο αυτί και ένα τσιγάρο θα σε εξυψώσει στα μάτια των συμμαθητών σου, κι αν θες να γίνεις ο super star του σχολείου, μπορείς πάντα να βρίσεις έναν καθηγητή σου και να πάρεις μια αποβολή. Στο λύκειο είναι ακόμα ευκολότερο να τραβήξεις τα βλέμματα απλά και μόνο φορώντας κάτι επώνυμο όπου το όνομα της εταιρείας θα πιάνει όλη την επιφάνεια του προιόντος. Αυτό θα σου αποφέρει φήμη, φίλους, και πολλά φλερτ.

Στο πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο μπορείς ακόμα ευκολότερα να τραβήξεις τα βλέμματα υποδυόμενος κάποιον άλλο μιας και δεν σε ξέρει κανένας. Μπορείς να το παίξεις cool, trendy, party animal, αδιάφορος,  έξυπνος κτλ.

Στα επόμενα χρόνια στο πανεπιστήμιο, θεωρείς ήδη τον εαυτό σου, μια διάνοια και έναν άνθρωπο μεγάλου ενδιαφέροντος, αφού όλοι δείχνουν να σε λατρεύουν, και πιστεύεις πως όταν θα τελειώσεις το πανεπιστήμιο θα έχεις κερδίσει τη μάχη της ζωής, έχοντας εφοδιαστεί με όλη τη γνώση του σύμπαντος.

Δυστυχώς λίγο μετά την αποφοίτηση σου, θα συνειδητοποιήσεις ότι τόσα χρόνια ζούσες σε ένα περιβάλλον πειραματικό και προστατευμένο. Όλοι όσοι ήταν παρόντες στα μέχρι τώρα βήματα σου, είτε ήταν στο ίδιο επίπεδο με σένα, είτε σε αγαπούσαν και δεν ήθελαν να σου κόψουν τα φτερά. Αυτά που κάνεις πια δεν εντυπωσιάζουν κανέναν και αυτό που καταλαβαίνεις τώρα με το φτωχό σου μυαλό είναι ότι μεγαλώνοντας, βλέπεις πόσο μικρός είσαι..

P.S.= Τελικά δεν καταλάβαμε τι κάνεις... και βαρεθήκαμε να σε κοιτάμε...