Poetic*

Αν μόλις βγαίνουν 4-5 ακτίνες ηλίου παραπάνω, σου μπαίνουν υποψίες καλοκαιριού και δεν μπορείς να κρατηθείς (τι φταις κι εσύ που μένεις στην Ελλάδα;) τότε σίγουρα είσαι σαν κι εμάς που εκμεταλλευόμαστε σαν μεγαλοκτηματίες κάθε τζαουλ της ηλιακής ενέργειας. Με άλλα λόγια μπορεί σήμερα να σε βρεθούμε στην παραλία ή έστω σε απέναντι τραπεζάκια για καφέ.

Η χαρά άλλωστε του να φοράς το περσινό μαγιό (ακόμα δεν έχεις προλάβει να σκεφτείς ποιο θα είναι το καινούριο) και η αίσθηση του ότι κάνεις μπάνιο τόσο νωρίς που μπορεί να θεωρηθεί σχεδόν παράνομο (από το νόμο δεν ξέρω αλλά από την μαμά σου μπορεί) δεν συγκρίνεται με τίποτα. Όπως όταν πηγαίναμε δημοτικό και μόλις έμπαινε η Άνοιξη φορούσαμε σορτσάκια κάτω από το παντελόνι ώστε να απολαμβάνουμε πιο πολύ το 7ωρο. Αν είχαμε μυαλό 20χρονων μπορεί να δοκιμάζαμε να ξαπλώναμε και στα τσιμέντα του σχολείου με γυαλιά ηλίου και καφέ.

Σήμερα που δεν ήμασταν πια 11 και την Δευτέρα δεν είχαμε σχολείο αλλά κάτι χειρότερο, δουλειά, ξεκινήσαμε για ένα θαρραλέο μπάνιο. Ούτε οι μισές δεν μπήκαν αλλά είναι σίγουρες πως απέκτησαν υπερπολυτελές σέξι μαύρισμα. Χτες το βράδυ κάναμε όλες δίαιτα (κάθε μια με τον τρόπο της) μήπως μέχρι το πρωί έχουμε χάσει «τα υγρά» τουλάχιστον.

Αυτά τα γραφικά είναι χαρακτηριστικά μας πια. Πάμε βόλτες στο προάστιο μας, πολλά βράδια μένουμε σπίτι, άλλα βράδια δεν γυρνάμε σπίτι, μερικές φορές έχουμε αυτό που θέλουμε, άλλες φορές δεν το έχουμε και πνίγουμε το άδικο σε μερικές μπάλες παγωτό φιστίκι, αηδιάζουμε σαν χαζογκόμενες που δεν έχουν ξεπεράσει την εφηβεία όταν βλέπουμε ανατριχιαστικές ταινίες, τσακωνόμαστε προσπαθώντας να ξεπεράσουμε τις ανασφάλειες μας, κάνουμε τις έξυπνες χρησιμοποιώντας πολύπλοκες λέξεις και γελάμε με αιώνια αστεία. Γελάμε και με τα αγόρια. Μάλλον όχι, με αυτά πιο συχνά κλαίμε.

Σαν αυτά της φωτογραφίας. «Έπρεπε να είχα φορέσει το καινούριο μου μαγιό, 50 δολάρια έδωσα» σκέφτηκε μόλις ξαναβγήκε στην επιφάνεια του νερού. Τότε η βουτιά του θα ήταν ολοκληρωτικά τέλεια.
*Η επιστροφή τελικά με δυσκολεύει περισσότερο.