Όταν όλοι γύρω σου ψάχνουν απεγνωσμένα για αστείρευτες πηγές εσόδων κάνοντας τις πιο ηλίθιες αλλά παράλληλα "πρωτοποριακές" ιδέες, με προφανή μελλοντική αποτυχία πράξη, εσύ ο φτωχός σκέφτεσαι ότι και με τα λίγα καλά περνάς και δεν θέλεις να αναλωθείς σε αυτή χρυσοθηρία. Τουλάχιστον όχι ακόμα.
Ο άνθρωπος όμως είναι από τη φύση του ζηλόφθων (αναπόφευκτο) και θέλει ότι έχει ο διπλανός του. Τι κι αν αυτός είναι 50 χρονών και έχει φάει μια ζωή δουλεύοντας για να τα αποκτήσει. 'Οχι ..όχι.. Αυτός τα θέλει στα 20 και θεωρεί ότι τα αξίζει κιόλας χωρίς να έχει κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι του.
Οι τελευταίες γενιές Ελλήνων είναι όλοι νεόπλουτοι στην νοοτροπία, άσχετα με το πραγματικό οικονομικό τους υπόβαθρο. Θεωρούν ότι όποιος έχει κάτι παραπάνω από αυτούς δεν το αξίζει και του χαρίστηκε και αντίστοιχα όποιος έχει κάτι λιγότερο είναι κατώτερος.
Στον αιώνα μας, ο καπιταλισμός έχει την τιμητική του αφού ο καταναλωτισμός που υπερπροβάλεται σε όλες του τις εκτάσεις και με κάθε δυνατό τρόπο από κάθε επικοινωνιακό μέσο, μας έχει δημιουργήσει σύγχυση. Από τα "μεσημεριανά" που προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι καλεσμένοι τους είναι καθημερινοί άνθρωποι μέχρι τις διαφημίσεις που σου πλασάρουν το "επαναστατικό" προϊόν τους τονίζοντας ότι κοστίζει μόνο τόσες χιλιάδες ευρώ. Ευκαιρία μη το συζητάς..
Δεν μπορώ να πω πως είμαι η μόνη "πεφωτισμένη" της γενιάς μου, αντιθέτως έχω έξτρα δόσεις μεγαλομανίας, αφού με μεγάλωσαν όπως όλους με την πεποίθηση πως δεν είμαι του σωρού και αξίζω πολλά. Ίσως τελικά να φταίνε για όλα οι μαμάδες όπως έλεγε και ο Φρόιντ.
1 σχόλιο:
Σε τούτη τη χώρα όλοι θέλαμε να αυτοαποκαλούμαστε νεόπλουτοι, γιατί ζούσαμε σε έναν ψεύτικο πλούτο. Γι'αυτό και ο κάθε κακομοίρης με το που άρχισε να ανεβαίνει το κασέ του, έπερνε κανά δυο ταπεινά αυτοκίνητα, κανά ταπεινό σπιτάκι, ταπεινά πράγματα.
Και τώρα κανείς δε μιλάει [σωστότερα, κανείς δεν αγοράζει]
Δημοσίευση σχολίου