Accidents waiting to happen

Είναι μερικές ημέρες τώρα που το ακούω στο repeat όταν είμαι σπίτι, το τραγουδάω όταν καθαρίζω, όταν βάζω γάλα στο μπολ και μαζεύω τα δημητριακά που πέφτουν στο πάτωμα, το ψιθυρίζω όταν δεν έχω μαζί μου τα ακουστικά στο λεωφορείο με φόβο να μην ξεπεράσει την χιλιοστομετρική απόσταση που με χωρίζει από τον άγνωστο διπλανό μου, το κάνω post και το προτείνω με ενθουσιασμό σε φίλους. Αυτό το τραγούδι κάποτε ήταν το αγαπημένο μου.

Τυχαία το ξανάκουσα ένα πρωί (χάρη στην μουσική επιλογή ενός άγνωστου ηχολήπτη) και ξαφνικά άρχισαν να περνάνε εικόνες από το παρελθόν σαν σλάιντ από μπροστά μου. Δεν ήμουν σίγουρη περί τίνος επρόκειτο ο εκτεταμένος ενθουσιασμός που βίωνε το δεξί μου ημισφαίριο και τότε θυμήθηκα.


Ακουγόταν από τα ηχεία του υπολογιστή μου πριν δύο χρόνια περίπου. Αγνοώ την αιτία που διαγράφτηκε από την μνήμη μου ενώ είχε να μου θυμίζει μια ολόκληρη περίοδο. Συνήθως τέτοια τραγούδια τα βάζω σε ένα φάκελο που τον έχω μετονομάσει σε ένα αδιάφορο «files» και τον έχω να παραπαίει σε διάφορα νοερά κουτάκια της επιφάνειας εργασίας.


Τότε η ζωή μου βρισκόταν ακόμα στην προηγούμενη πίστα την οποία μπορούσα να τερματίσω πιο εύκολα και αυτό με έκανε ευτυχισμένη. Όσο προχωράω στις επόμενες πίστες ναι μεν υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, παράλληλα όμως αυξάνεται η δυσκολία των επιπέδων και κάθε φορά αργώ όλο και περισσότερο να περάσω στην επόμενη. Η διαβατήρια τελετή ποτέ δεν είναι ευχάριστη αφού έχω καταλήξει ότι αντιπαθώ τις αλλαγές. Γι αυτό ίσως έχω μια δυσκολία να ταξινομήσω την χρονική περίοδο που συνέβη ένα γεγονός. Μπορεί να με απασχολούσε μόλις πριν ένα χρόνο και να έχω την εντύπωση ότι έχουν περάσει έτη φωτός.


Δεν περίμενα να νιώσω την χαρά της ανακάλυψης από την στιγμή που το (ξανά)βρήκα αλλά τώρα το ακούω με την συχνότητα που ακούς ένα τραγούδι που πρόσφατα έμαθες και σε ενθουσίασε. Έχω επιτρέψει στο μυαλό μου να το συνδέσει με νέες νευρικές απολήξεις του εγκεφάλου που αν πατήσεις πάνω τους σε παραπέμπουν σε πιο πρόσφατα σλάιντ. Στιγμές ευτυχισμένες ή όχι. Εξάλλου κατάλαβα ότι δεν είναι υποχρεωτικό να είμαι μονίμως ευτυχισμένη για να αποκτούν νόημα οι στιγμές. Την πραγματική ευτυχία την αντιλαμβάνεσαι μόνο ως αντίθεση. Αλλιώς χάνει την αξία της. Τώρα είμαι ευτυχισμένη όταν πηγαίνω σουπερ μάρκετ για παράδειγμα. Το συνειδητοποιώ μια ώρα μετά βέβαια. Όταν η κοπέλα στο ταμείο μου ανακοινώνει το σύνολο και πρέπει να αφαιρέσω πράγματα από τα ψώνια μου.