Τι δουλειά έχω εγώ εδώ;

Μεγαλώνεις στα λούσα και τις πολυτέλειες, ταξίδια κάθε χρόνο. Πρώτη φορά μπήκες στο αεροπλάνο στα 3 σου κι από τότε οι αεροσυνοδοί σε έμαθαν με το μικρό σου. Διακοπές στο εξοχικό, δίπλα στη θάλασσα και μοναδικό άγχος να βρεις περίπτερο με την αγαπημένη σου μάρκα παγωτών. Α ,και να περάσουν 3 ώρες μετά το φαγητό για να ξαναβουτήξεις.

Το καλοκαίρι διαρκεί 3 μήνες αλλά περνάει σαν μια εβδομάδα. Πολύ που σε ‘νοιαξε. Τι κι αν έφτασε ο χειμώνας; Το διάβασμα είναι από λίγο έως καθόλου γιατί πολύ απλά είσαι ακόμα μικρή και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αδιαφορεί για την πρόοδο σου εκεί. Παίζει και ένα φλέρτ με το Δημητράκη στο μπροστινό θρανίο, οπότε συνεχίζεις ευτυχισμένη το άραγμα.

Γκντουπ! Μόλις προσγειώθηκες κάπως απότομα στα 17 σου χρόνια. Μέχρι τώρα ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα αλλά καλύτερα να σημειώσεις κάπου αυτή τη φράση γιατί θα κάνεις καιρό να την ξαναπείς. Σπίτι- φροντιστήριο, φροντιστήριο-σπίτι και κάπως έτσι βγάζεις τα μάτια σου πάνω από τα βιβλία με το παιδικό ακόμα πορτατίφ πάνω στο γραφείο σου. Στόχος αυτή την φορά: Nα περάσεις σε μια σχολή για να πάρεις στα χέρια σου ένα «χαρτί» ώστε να μην τρως αμέσως πόρτα εκεί που θα πηγαίνεις για δουλεία. Σε 4 ή 5 ή άντε 6 χρόνια, δεν έχει σημασία. Αν σου πάρει παραπάνω θα τα παρατήσεις, σκέφτεσαι και θα γραφτείς ορθοφωνία. Με τόσα talent show έχεις περισσότερες ελπίδες.

Καλοκαίρι. Πέρασες δεν πέρασες εκεί που ήθελες, θα πας διακοπές. Αν δεν πάς θα σε πω σπασικλάκι και θα έχω και δίκιο. Ευχάριστο διάλειμμα λοιπόν που κρατάει 10 ή 15 μέρες. Αν κρατήσει παραπάνω και ξεμείνεις στα νησιά θα σε πω φραγκάτο τότε και χαζό γιατί μπορούσες να πάς κατευθείαν στο Deree και να τελειώνουμε.

Πρώτη μέρα στη σχολή. Σαν να σε βλέπω: Ψαρωμένος φρέσκος φοιτητής χαμένος στα αχανή και εξαιρετικά προσεγμένα στη βρωμιά κτίρια των σχολών. Όμως δυο καφέδες με τους άλλους φοιτητές και ένας χορός της Δ.Α.Π στην Κοκκίνου και να που δικτυώθηκες. Αν είσαι ο φραγκάτος που λέγαμε και πέρασες στο δημόσιο πανεπιστήμιο τότε με μέτρο τους καφέδες( μη πάθεις και τίποτα). Αν πάλι θέλεις να το παίξεις ανεξάρτητος θα πιάσεις δουλεία από νωρίς. Θες θα’ ναι στου μπαμπά σου, θες στο κοντινό καφέ, θες στα μισητά call centers για να σε γειώνει ο κοσμάκης που -κατάλαβε το- δεν ενδιαφέρεται για τις προσφορές σου.

Πήρες πτυχίο; Βλέπεις κάποια αλλαγή που εγώ στα 24 μου ακόμη δυσκολεύομαι να εντοπίσω; Έρχεται λοιπόν εδώ η στιγμή που λες τι δουλειά έχω εγώ εδώ; Εμένα μου είχαν πει ότι αν σπουδάσω δικηγόρος θα γίνω δικηγόρος, όχι πωλητής σε κατάστημα Γερμανός με στόχο ζωής να πουλήσει εκατό κινητά ώστε να αυξηθούν οι προοπτικές να γίνει προϊστάμενος σε 5 χρόνια.

Που θέλω να καταλήξω; Πουθενά.. Απλώς βαριέμαι να κοιμηθώ και σκέφτομαι ότι αύριο θα είναι σαν σήμερα και μεθαύριο σαν αύριο και πάει λέγοντας. Και στο μυαλό μου τριγυρνάει η σκέψη: «Το facebook το πρόλαβε ο Zukerberg. Δεν μπορεί. Θα υπάρχει κι άλλος τρόπος να γίνω πλούσιος».

Σαν να νύσταξα.